|
نام اختصاری: DIG سایر نام ها: دیگوکسین، Lanoxin بخش مورد انجام: ایمونولوژی نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسما (هپارینه یا EDTA
دار) حجم نمونه مورد نیاز: ml ۱ – ۰,۵ شرایط نمونه گیری: ۱.
نمونه را بیش از ۱۲ ساعت پس ازمصرف دارو باید
گرفت. ۲.
نیاز به ناشتایی نمی باشد. ملاحظات نمونه گیری: ۱.
حداکثر ۲ ساعت پس از نمونه گیری، نمونه خون را سانتریفیوژ کرده و سرم را
جدا کنید. ۲.
به بیمار تذکر دهید ۱۲ ساعت قبل از نمونه گیری از مصرف دارو اجتناب
کنید. موارد عدم پذیرش نمونه: همولیز شدید موجب رد نمونه می شود. شرایط نگهداری: نمونه در ◦c ۴ به مدت ۷ روز و در
◦c۲۰- تا ۶ ماه پایدار است. کاربردهای بالینی: ۱-
پایش درمان بیماران با نارسایی احتقانی قلب (CHF) و کاهش پاسخ دریچه های
قلبی ۲-
ارزیابی سمیت دارو روش ارجح : RIA سایر روش ها : EIA ، FPIA مقادیر طبیعی: غلظت درمانی : ng/ml ۲ – ۰,۵ غلظت دوز سمی: ng/ml ۴ ≤ مقادیر مرجع برای بیماران کمتر از ۱۶ سال تعیین نشده
است. غلظت دوز سمی در اطفال ممکن است بالاتر باشد. تفسیر: محدوده درمانی برای دیگوسین در خون ng/ml ۲ – ۰,۵ است. سطوح بالاتر از
ng/ml ۴ممکن است به طور بالقوه تهدید کننده حیات باشد. عوامل مداخله گر: ۱.
مصرف داروهایی نظیر کلسترامین، متوکلوپرامید، نئومایسین، آنتی اسیدها،
کائولین- پکتین باعث کاهش جذب دیگوکسین و کینیدین، وارپامیل، اسپیرنولاکتون،
نیفیدیپین، کلیرانس دیگوکسین را کاهش خواهد داد. ۲.
افزایش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از ایبوپروفن، کینین، دیزوپیرامید
و کاهش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از فنیل بوتازول، فنی توئین و
ریفامپین. توضیحات: ·
پاسخ بیماران به دارو در افراد مختلف متفاوت است. در اختلال عملکرد کلیوی
دیگوسین در سرم تجمع می یابد. ·
در این آزمایش دیگوکسین با هر دو فرم باند شده و آزاد قابل اندازه گیری
است. بنابراین در بیماران تحت درمان با digibind (قطعه درمانی آنتی بادی) مقادیر بالای دیگوسین
مشاهده می شود. ·
فاکتورهای واکنشگر ایمنی شبه دیگوکسین ممکن ایت منجر به بالا رفتن کاذب
دیگوکسین در نوزادان و بیماران پیشرفته کبدی و کلیوی گردد. ·
در بیماران تحت درمان با دوز بالای بیوتین ( ۵ mg/day< ) جهت نمونه گیری حداقل ۸ ساعت
از آخرین مصرف بیوتین سپری شده باشد. منابع: ۱.
کتاب جامع تجهيزات آزمايشگاهي فرآورده هاي تشخيصي- دکتر حميد رضا سقا و
همکاران- نشر مير ۲. Applied Therapeutic Drug
Monitoring. Vol ۲. Edited by TP Moyer, RL Boeckx. Washington, DC, American
Association for Clinical Chemistry, ۱۹۸۴ ۳. Jortani SA, Voldew R Jr: Digoxin and its related endogenous factors.
Crit Rev Clin Lab Sci ۱۹۹۷;۳۴:۲۲۵-۲۷۴ |
